วิรุณ ตั้งเจริญ. สำนึกของปลาทอง. กรุงเทพ ฯ : ต้นอ้อแกรมมี่, 2539.
เด็กชายคนหนึ่งเลี้ยงปลาทองและปลาเทศบาลไว้ด้วยกัน ปลาทั้งสองตัวต่างเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเมื่อปลาทองเริ่มแก่และตายจากไป ปลาเทศบาลจึงซึมเศร้ามาก ต่อมาเด็กชายซื้อปลาทองตัวใหม่มาเพิ่ม ปลาเทศบาลดีใจมากที่มีเพื่อนใหม่ จึงเริ่มกินเศษอาหารและตะไคร่น้ำเหมือนเดิม ปลาทองพูดดูถูกว่าปลาเทศบาลที่ต่ำต้อยต้องคอยกินแต่เศษขยะ ปลาเทศบาลเสียใจที่ปลาทองดูถูกจึงหยุดกินเศษอาหารและตะไคร่น้ำ ตู้ปลาจึงสกปรกทำให้ปลาทองสกปรกและเจ็บป่วย ปลาทองเริ่มสำนึกได้และขอโทษปลาเทศบาล
|