ลูกแพะตัวหนึ่ง ได้แยกออกจากฝูงไปหากินตามลําพังในป่า และขณะที่มันกลับจากหากินในตอนเย็นวันนั้นเอง มันก็พบกับสุนัขป่าเข้าตัวหนึ่ง สุนัขป่าก็พูดว่า เจ้าอย่าคิดหนีเลยจงมาให้ข้ากินเสียดีๆเถิด ฝ่ายลูกแพะก็รู้ตัวดีว่ามันไม่มีทางรอด มันจึงคิดว่าไหนๆมันก็จะต้องตายอยู่แล้ว มันจะขอลองเสี่ยงดูอีกสักครั้ง มันจึงพูดกับสุนัขป่าว่า ถึงอย่างไรข้าพเจ้าก็ต้องเป็นอาหารของท่านในมื้อนี้อยู่แล้ว แต่ก่อนตายข้าพเจ้าขอฟังเพลงอันไพเราะของท่าน ซึ่งเขาเล่าลือสักหน่อยเถิดและข้าพเจ้าก็จะขอเต้นระบำไปพร้อมกับเสียงเพลงของท่านด้วย สุนัขป่าได้ฟังดังนั้น ก็ตอบตกลงและเริ่มเห่าหอนด้วยเสียงอันดัง เสียงของสุนัขป่าได้ยินไปถึงสุนัขเลี้ยงแพะที่หมู่บ้าน ดังนั้นพวกสุนัขเลี้ยงแพะก็พากันมาตามเสียงสุนัขป่าจนสุนัขป่าต้องรีบทิ้งลูกแพะหนีไปโดยเร็ว
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การใช้สติปัญญา ย่อมดีกว่าการใช้พละกำลัง
สุนัขป่ากับลูกแพะ.นิทานอีสป2.โครงการหนังสือการ์ตูนเสริมการศึกษา,2528.
|