สบโชค . สุนัขจิ้งจอกกับนกกระสา . กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์,2543
สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งเผลอกลืนกระดูกชิ้นหนึ่งเข้าไปจนติดคออยู่ในลำคอ มันวิ่งพล่านไปมาด้วยความเจ็บปวดมันพยายามเอาออกด้วยตัวเองเท่าไรก็ไม่ออก มันจึงให้เพื่อน ๆ และสัตว์ต่าง ๆ ที่มันพบให้ช่วยเอาก้างออกให้ทันทีจะมีรางวัลให้ แต่ก็ไม่มีสัตว์ตัวใดเอาออกได้ พอดีนกกระสาตัวหนึ่งบินผ่านมาเห็นเกิดความสงสาร มันจึงอาสาจะเอาจงอยปากของมันเข้าไปในลำคอของสุนัขจิ้งจอกล้วงเอากระดูกออกมาให้สำเร็จ แล้วก็ทวงของรางวัล รางวัลอะไรกัน สุนัขจิ้งจอกขี้โกงว่า ไม่มีรางวัลอะไรทั้งนั้น เจ้าคนอกตัญญู ที่ข้าไม่งับคอเจ้าขาดตอนที่ข้าล้วงเข้าไปในลำคอข้าก็ดีก็ดีเท่าไหร่แล้ว ไปให้พ้น ๆ ก่อนที่ข้าจะกินเจ้าแทนกระดูกชิ้นนี้
ทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาป
|