บัญชา. สุนัขกับท่อนไม้ .กรุงเทพ ฯ : ทิพยวิสุทธิ์ , 2543.
สุนัขเฝ้าบ้านตัวหนึ่งมีนิสัยดุร้าย เที่ยวกัดคนที่เดินผ่านไปมา สร้างความรำคาญให้กับเพื่อนในละเวกนั้น จนเจ้าของสุนัขถูกต่อว่า เขาจึงเอาโซ่มาล่ามสุนัขไว้กับท่อนไม้ สุนัขเกเรนึกว่าเจ้านายตอบแทนความดีที่มันเฝ้าบ้านให้ด้วยการให้ท่อนไม้เป็นของขวัญ มันจึงยืนชูคออยู่ข้างท่อนไม้นั้นด้วยความภาคภูมิใจ เมื่อมีสุนัขตัวใดเดินผ่านมา มันก็จะพูดอวดเสียงดังว่า นี่เจ้าหน้าโง่ เห็นไหมว่าข้าได้อะไรเป็นรางวัลที่ทำความดีจากเจ้านายท่อนไม้แข็งแรงท่อนนี้ไงล่ะ ฮะฮ่า แต่แล้วเสียงหัวเราะของมันก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อมีเสียงสุนัขชราตัวหนึ่งพูดขึ้นมาอย่างช้า ๆ ว่า ท่อนไม้อันนี้และโซ่ที่ล่ามจนเจ้าไปไหนมาไหนไม่ได้นะหรือ รางวัลจากการกระทำความดีของเจ้า แต่สำหรับข้าแล้วนี่คือเครื่องประจานความชั่วของเจ้ามากกว่า
สิ่งที่เราคิดว่ามีค่า อาจไร้ค่าในสายตาคนอื่น
|