กาลครั้งหนึ่งมีช่างทำรองเท้ายากจนคนหนึ่ง เขาต้องนั่งหลังขดหลังแข็งทำรองเท้า ทั้งวัน เขาทำงานอย่างหนัก ทว่าไม่มีใครจ่ายค่ารองเท้าเขาอย่างยุติธรรมเลยทำให้เขากับภรรยา ยากจนมาก วันหนึ่งช่างทำรองเท้าได้ให้ภรรยาดูหนังผืนหนึ่ง นี่คืนหนังผืนสุดท้ายที่เรามี เขากล่าว เมื่อใช้หมดแล้วก็จะไม่สามารถทำรองเท้าได้อีก เราคงจะต้องอดอยาก บางทีอาจจะ ถึงกับอดตาย มิน่าเล่า คุณถึงดูเศร้าสร้อย ภรรยาบอก นางเองก็รู้สึกเศร้า ช่างทำรองเท้าได้ตัดหนังผืนสุดท้ายเพื่อทำรองเท้าคู่สุดท้าย เขาวางหนังทิ้งไว้บนโต๊ะ ทำงาน ดึกแล้ว เขากล่าว เราไปนอนกันเถอะ ผมจะเย็บเข้าเป็นรองเท้าในตอนเช้า นี่คุณ เขาเรียกภรรยาเสียงดังในวันรุ่งขึ้น มาเร็ว ๆ มีอะไรหือ? ภรรยาถามขณะที่วิ่งเข้ามาในห้องทำรองเท้า บนโต๊ะมีรองเท้าคู่สวยวางอยู่ คุณตื่นขึ้นมาทำเมื่อคืนหรือ? นางถาม ช่างทำรองเท้าส่ายหน้า ถ้าอย่างนั้นมันมาอยู่ที่นี้ได้อย่างไร? นางสงสัย ผมไม่รู้ ช่างทำรองเท้าบอก ใครก็ตามที่ทำรองเท้าคู่นี้ ต้องการจะให้เรา เขาบอก ไม่เช่นนั้นเขาคงจะไม่ทิ้งเอาไว้อย่างนี้ ช่างทำรองเท้านำรองเท้าคู่นั้นไปตลาด เขาขายมันได้ราคาดีมาก เขากับภรรยา จะไม่อดตายในวันนั้น และวันต่อไป เมื่อซื้ออาหารแล้ว เขายังมีเงินเหลือพอจะซื้อหนังสำหรับทำรองเท้าได้สองคู่ เขาตัดหนังเตรียมไว้สำหรับทำรองเท้าและวางมันไว้บนโต๊ะ ผมจะเย็บมันในวันพรุ่งนี้ เขากล่าว นี่คุณ มานี่เร็ว ๆ " ช่างทำรองเท้าร้องขึ้นในเช้าวันต่อมา มันเกิดขึ้นอีกแล้ว ฉันไม่อยากจะเชื่อ ภรรยาบอกเขา ที่บนโต๊ะนั้นมีรองเท้าทำสำเร็จสวยงามวางอยู่สองคู่ ดูซิว่าฝีมือปราณีตมาก ช่างทำรองเท้ากล่าว รอยเย็บดีจริง ๆ " รองเท้าคู่งามครับ เขาร้องเมื่อถึงตลาด รองเท้าคู่งาม ๆ " เขาขายรองเท้าทั้งสองคู่ในเวลาเพียงไม่กี่นาที และได้ราคาดีมาก ด้วย วันนั้นเขาซื้อหนังสำหรับทำรองเท้าสี่คู่ และดังนั้นเหตุการณ์ก็เป็นไปเช่นเดิมอีกทุก ๆ คืน ช่างทำรองเท้าได้ทิ้งชิ้นหนังตัดแล้วไว้บนโต๊ะทำงาน ทุก ๆ เช้ารองเท้าก็ถูกเย็บเรียบร้อย เขาซื้อหนังมากขึ้นอีก วันหนึ่งภรรยาของเขาได้พูดขึ้นว่า ฉันอยากจะรู้ ว่าใครเป็นผู้ทำรองเท้าเหล่านี้ให้เรา เราเป็นหนี้เขาสำหรับทุกอย่าง ฉันอยากจะขอบคุณเขา ผมรู้ว่าจะทำยังไง ช่างทำรองเท้ากล่าว คืนนั้นเขาได้วางชิ้นหนังบนโต๊ะเหมือนเช่นเคย เขาดับไฟเหมือนเคย แต่แทนที่เขาจะ เข้านอนเช่นเคย ช่างทำรองเท้ากับภรรยาได้ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืด และรอคอยเวลาเที่ยงคืน เทวดาเล็ก ๆ สององค์ได้ย่างผ่านเข้ามาทางหน้าต่างที่เปิดอยู่ พวกเขาได้ลงนั่งขัดสมาธิบนโต๊ะและเริ่มเย็บรองเท้าโดยไม่ยอมเสียเวลาสักนาทีเดียว ครั้งเย็บถึงรูสุดท้ายแล้ว พวกเขาก็พากันจากไปเงียบ ๆ เหมือนเช่นขามา ช่างทำรองเท้ากับภรรยารีบรุดไปยังหน้าต่าง เราต้องหาทางขอบคุณพวกเขา ช่างทำรองเท้าบอก ช่างน่าสงสารจริง ภรรยากล่าว คุณสังเกตุเห็นไหมว่า พวกเขาไม่มีรองเท้าใส่? ผมจะทำรองเท้าให้พวกเขา ช่างทำรองเท้าบอก ส่วนฉันก็จะตัดเสื้อผ้าให้พวกเขาคนละชุด ภรรยาช่างทำรองเท้าบอก ช่างทำรองเท้าได้นำผืนหนังเนื้อนุ่มที่สุดที่เขามี มาทำรองเท้าคู่เล็ก ๆ สองคู่ เขาไม่เคยทำอะไรเล็กเท่านี้มาก่อน ภรรยาช่างทำรองเท้าได้เลือกผ้าเนื้อละเอียดที่สุดที่นางจะหาได้ และเย็บชุดใหม่เอี่ยม สองชุดเล็ก แล้วนางยังถักถุงเท้าคู่เล็ก ๆ สองคู่ด้วย นางไม่เคยทำอะไรเล็กเท่านี้มาก่อนเลย เช่นกัน พอถึงคืนวันคริสต์มาส ทุกสิ่งก็เสร็จเรียบร้อย คืนนั้นช่างทำรองเท้าได้นำเอาหนัง ทำรองเท้าทั้งหมดไปซ่อนไว้ใต้โต๊ะ แล้วนำชุดเสื้อผ้ารองเท้าใหม่เอี่ยมสองชุดเล็ก ๆ มาวาง ไว้แทน แล้วทั้งสองได้ซ่อนตัวคอยดูอยู่ในความมืด เมื่อเทวดาทั้งสองมองเห็นว่ามีสิ่งใดอยู่บนโต๊ะ พวกเขาได้ร้องออกมาด้วยความยินดี ของพวกนี้ ต้องเป็นของขวัญสำหรับเราแน่เลย พวกเขากล่าว แล้วเทวดาทั้งสอง ได้จัดการถอดเสื้อผ้าชุดเก่ารุ่งริ่งออกและสวมชุดใหม่แทน ตลอดเวลาเหล่านี้ พวกเขาพากันยิ้มอย่างร่าเริง เทวดาผู้มีความสุขทั้งสองได้พากันเต้นรำ อย่างรื่นเริงไปรอบโต๊ะ คราวนี้เราจะไม่ยากจนอีกต่อไปแล้ว เราไม่ต้องทำรองเท้าอีกต่อไป พวกเขาร้อง และแล้วเทวดาทั้งสองได้พากันกระโดดผ่านหน้าต่างและหายตัวไป ช่างทำรองเท้ากับภรรยา ไม่เคยพบเทวดาทั้งสองอีกเลย แต่พวกเขากลับมีโชค รองเท้าที่ช่างทำรองเท้าทำ ขายได้ราคาดีพอ ๆ กับรองเท้าที่เทวดาเป็นคนทำ พวกเขาไม่ยากจน อีกต่อไป และมีชีวิตอยู่ด้วยความสุขสบายไปตลอด
เทวดากับช่างทำรองเท้า. 2545. [Online]. เข้าถึงได้จาก
www.geocities.com/hollywood/film/5225/nitan-html/tap-menu1.html
|