เจ้าชายกบ

เจ้าหญิงองค์หนึ่ง เดินถือลูกบอลทองคำโยนเล่นมาอย่างเพลิดเพลิน เมื่อเดินมา ใกล้สระน้ำแห่งหนึ่ง ลูกบอลทองคำได้หลุดมือของเจ้าหญิงกลิ้งตรงไปยังสระน้ำ เจ้าหญิง วิ่งไล่ลูกบอลไป แต่ก่อนที่เจ้าหญิงจะฉวยลูกบอลไว้ได้มันก็กลิ้งตกลงไปในน้ำสียงดังป๋อม เจ้าหญิงคุกเข่าลงข้างสระน้ำ และมองลงไป ลูกบอลทองคำจมอยู่ที่ก้นสระ ส่องประกายเหมือนดวงอาทิตย์สีทอง เจ้าหญิงพยายามเอื้อมมือลงไป แต่สระนั้นลึกเกินไปจน เจ้าหญิงงมลงไปไม่ถึงลูกบอล เจ้าหญิงจึงเริ่มต้นร่ำไห้ “เธอร้องไห้ทำไมหรือ เสียงหนึ่งถามออกมา เจ้าหญิงมองไปรอบตัว มีแต่กบตัวเดียวนั่งอยู่บนก้อนหินข้างสระน้ำ “เจ้าพูดหรือ?” เจ้าหญิงถาม “ข้าพูด” กบตอบ เจ้าหญิงจึงเล่า เหตุที่เกิดขึ้นกับลูกบอลของเธอให้กบฟัง “ข้าจะงมลูกบอลมาให้ท่าน ถ้าท่านสัญญากับข้าสามสิ่ง” กบบอก “ท่านต้องให้ข้านั่งบนเก้าอี้ของท่าน ท่านต้องแบ่งอาหารของท่านให้ข้ากิน และท่าน ต้องให้ข้านอนบนเตียงของท่าน” “แน่นอนข้าจะทำตามนั้น ข้าสัญญา” เจ้าหญิงกล่าว “เอาล่ะ ทีนี้เจ้าจะกรุณาเอาลูกบอลมาให้ข้าได้หรือยัง?” เจ้ากบดำลงไปยังก้นบ่อ แล้วนำลูกบอลทองคำกลับมาให้เจ้าหญิง มันไม่ง่ายสำหรับกบเลย เพราะลูกบอลนั้นใหญ่พอ ๆ กับตัวกบทีเดียว เจ้าหญิงรับลูกบอลไปจากกบแล้ววิ่งข้ามสวนจากไป พร้อมกันนั้นเธอได้ลืมสัญญา ที่ให้ไว้ เธอไม่ปล่อยให้กบคิดเป็นอย่างอื่นไปได้ เช้าวันรุ่งขึ้น ทุก ๆ คนในพระราชวังเตรียมพร้อมสำหรับอาหารเช้า เจ้าหญิงกำลัง โดดเต้นมาตามทางเดิน ซึ่งกบมานั่งรออยู่ “เจ้ามาทำอะไรอยู่ในวังนี่ หือ?” เจ้าหญิงร้อง “ท่านต้องรักษาสัญญาในตอนนี้” กบบอก “จงกลับไปยังสวนที่เจ้าควรจะอยู่” เจ้าหญิงร้อง “ข้าไม่ชอบเจ้า” ว่าแล้วเจ้าหญิงได้วิ่งหนีไปแอบอยู่ด้านหลังของพระราชา “ได้โปรดทำให้เจ้ากบไปให้พ้น ๆ ทีเถิดเพคะ” เจ้าหญิงกล่าว แต่เมื่อพระราชาได้ฟังว่าเจ้าหญิงสัญญาไว้แล้ว พระองค์จึงบอกว่า “สัญญาก็คือสัญญาและจะต้องรักษาสัญญา สัญญากับกบ ก็สำคัญเท่าเทียมกับ สัญญาต่อพระราชา” พระราชาพร้อมด้วยพระธิดาทั้งสามได้นั่งลงเพื่อกินอาหารเช้า กบกระโดดมา ที่ข้างเก้าอี้ของเจ้าหญิงและร้องว่า “ขอให้ข้านั่งข้างท่านได้ไหม?” พระราชาได้ยินเสียงกบและมองจ้องเจ้าหญิง เจ้าหญิงอุ้มกบขึ้นมา “อย่าทิ้งข้าลงไปนะ” กบบอก “อย่าทิ้งกบลงไปนะ” พระราชาสั่ง เจ้าหญิงวางกบลงบนเก้าอี้ข้างตัวเธอ แล้วก็ขยับตัวออกไปห่างกบให้มากที่สุด “ขอให้ข้าร่วมกินอาหารของท่านได้ไหม?” กบถาม เจ้าหญิงยกกบขึ้นบนโต๊ะข้าง ๆ จานอาหารของเธอ กบกินอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อย แต่เจ้าหญิงแทบไม่ได้กินอะไรเลย อย่างไรก็ตามเธอไม่รู้สึกหิวเท่าใดนัก “ข้าเหนื่อยขอให้ข้านอนบนเตียงของท่านได้ไหม?” เจ้าหญิงไม่ตอบ พระราชามองเธอเขม็ง “สัญญาก็คือสัญญา” พระราชาบอก เจ้าหญิงอุ้มกบขึ้นมา เธอยื่นตัวกบให้ห่างตัวออกไป และนำมันไปยังห้องนอน ของเธอ เจ้าหญิงทนไม่ได้ยามเมื่อคิดว่าเจ้ากบจะนั่งบนเตียงของเธอ เธอจึงวางมันลงบน เก้าอี้ตัวเล็ก ๆ ห่างจากเตียง เธอปิดประตูห้องเพื่อไม่ให้มีใครเห็นสิ่งที่เธอทำ “ข้าจะบอกพระราชาว่าท่านไม่รักษาสัญญา” กบส่งเสียง เจ้าหญิงปล่อยโฮ เธออดกลั้นต่อไปไม่ไหว “ข้าปล่อยให้เจ้านั่งบนเก้าอี้ของข้าแล้ว แบ่งอาหารของข้าให้เจ้าก็แล้ว” เธอร้อง “ข้าต้องให้เจ้านอนบนเตียงของข้าจริง ๆ หรือ” “สัญญาก็คือสัญญา ท่านก็รู้ดีอยู่แล้ว” กบร้อง เจ้าหญิงคว้ากบขึ้นจากเก้าอี้ และปามันข้ามห้องไป เจ้ากบตกลงบนหมอนนุ่ม สีขาวของเธอ เจ้าหญิงยกมือขึ้นปิดหน้าแล้วร้องไห้ เธอไม่ได้มองเห็นว่ากบได้กลับกลาย เป็นเจ้าชายองค์หนึ่ง เจ้าชายซับน้ำตาให้เจ้าหญิง “ด้วยการรักษาสัญญาของท่าน ทำให้ข้าหลุดพ้นจากคำสาปของแม่มดชั่วร้าย” เจ้าชายบอก “คราวนี้เราจะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตลอดไป" และเป็นไปเช่นนั้น

เจ้าชายกบ. 2545. [Online]. เข้าถึงได้จาก www.geocities.com/hollywood/film/5225/nitan-html/tap-menu1.html

โดย : นางสาว vassana pramprasong, ripw คลองหลวง ปทุมธานี 13180, วันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2545