เรื่องของขันที

การตัดอวัยวะเพศ เดิมเป็นการลงโทษประเภทหนึ่ง และถ้าข้าราชการต้องโทษประหารชีวิต ก็จะขอเปลี่ยนเป็นการตัดอวัยวะสืบพันธุ์ได้ แต่ก็ไม่ค่อยมีคนยอมเปลี่ยน เพราะถือว่าเป็นโทษที่อับอายและการผ่าตัดในสมัยนั้นคงไม่ปลอดภัยพอ จึงไม่มีใครยอมทนทุกข์ทรมาน แล้วที่สุดก็ต้องตายเพราะบาดแผลนั้น และจะด้วยเหตุใดก็ไม่ทราบพวกต้องโทษประเภทนี้ ได้เข้าไปรับใช้กษัตริย์อย่างใกล้ชิด มาในสมัยกวงบู๊ ชายที่รับใช้ในพระราชวังต้องเป็นขันทีทั้งสิ้น และการอาสาสมัครตอนตนเองเพื่อเข้าไปรับใช้ในวัง คงเป็นอาชีพที่ดีอย่างหนึ่ง อย่างน้อยก็ง่ายกว่าไปเรียนหนังสือแล้วรอเสนอชื่อหรือสอบเข้าเป็นราชการ มาถึงราชวงศ์ซุ้ย ได้ยกเลิกการลงโทษฐานนี้ ขันทีจึงเป็นบุคคลที่สมัครตอนตนเองทั้งนั้น

เหตุที่กษัตริย์ส่วนมากโปรดพวกขันที มีเหตุผลหลายประการ เช่น บุคคลซึ่งไม่มีลูกเมียย่อมไม่คิดสะสมทรัพย์สมบัติอะไรมากนักและความใกล้ชิดกับกษัตริย์อยู่ตลอดเวลา รวมทั้งกษัตริย์เห็นอกเห็นใจในการเสียสละอันใหญ่ยิ่งนี้ และก็ทรงไว้ใจอย่างยิ่งที่ไม่มีเรื่องกับบรรดานางสนมรวมทั้งมเหสี อีกทั้งมีความสงสารเป็นพิเศษอีกด้วย อนึ่ง ขันทีในต่อมากลายเป็นบุคคลกลุ่มหนึ่งต่างหากจากข้าราชการทั้งหลาย มีสำนักศึกษาเอง คัดเลือกบุคคลที่ฉลาดและหน้าตาดีเข้ามาเป็น พวกนี้บางคนมีความรู้ดีมาก ไม่ยิ่งหย่อนกว่าพวกข้าราชการ ฉะนั้นก็ไม่น่าแปลกอะไรที่พวกขันทีได้มีโอกาสควบคุมราชการบ้านเมืองโดยทางอ้อมหรือทางตรง ตามบันทึกที่เชื่อถือได้ ในสมัยราชวงศ์เชง ปักกิ่งมีคลินิกผ่าตัดให้เป็นขันทีอยู่หลายร้าน ค่าผ่าตัดเป็นเงิน 6 ตำลึง ( 200 กรัมเศษ ) การผ่าตัดจะมีผู้ช่วยหมอสามคน คนหนึ่งจับขา คนหนึ่งจับแขน คนหนึ่งจับเอว หมอจะใช้มีดที่เป็นรูปเคียว จัดการตัดและกรีดลูกอัณฑะออกอย่างรวดเร็ว แล้วใช้กระดาษบางแช่สุราต้มพริกไทยปิดไว้หลายๆชั้น เมื่อสามวันแล้วจึงค่อยๆเอากระดาษออกทีละแผ่นกระทั่งหมด และจะหายเป็นปรกติภายหลังสามเดือน สิ่งที่น่าแปลกใจมากคือ ผู้ที่มาผ่าตัดมีอัตราการตายเพียง2 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น ขันทีจะถูกปลดเกษียณเมื่ออายุครบ 70 แล้วไปอยู่ที่ศาลาขันทีโดยไม่ต้องเสียค่ากินอยู่ใดๆ พวกขันทีจะมีเสียงพูดและท่าเดินเหมือนกับผู้หญิง ปรกติในพระราชวังจะมีขันทีอยู่ประมาณ 700 ถึง 1,000 คน แต่สมัยราชวงศ์เหม็งเคยมีถึง 2 หมื่นกว่าคน ซึ่งควรจะถือว่าเป็นยุคทองของขันที

โดย : นางสาว ศุภลักษณ์ บัญชาญ, โรงเรียนภูเก็ตวิทยาลัย, วันที่ 12 พฤศจิกายน 2544