อีสป. นิทานอีสป เล่ม 1 . กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์. 2543,หน้า 45.
ขณะที่ไก่ป่ากำลังคุ้ยเขี่ยหาอาหารกินอยู่ที่ชายป่า มันก็ได้ยินเสียงของสุนัขจิ้งจอกซึ่งถูกนายพรานลามโซ่ไว้ลอยมาแต่ไกล มันถึงกับสะดุ้งสุดตัวรีบบินหนีไปอย่างรวดเร็ว ทำให้นกที่เกาะอยู่แถวนั้นเห็นเข้าก็พากันหัวเราะเยาะพร้อมกับพูดว่า ท่านนี้ขี้ขาดจริงๆ แค่ได้ยินเสียงสุนัขจิ้งจอกเท่านั้น ท่าก็วิ่งหนีเสียแล้ว ทั้งๆที่สิ่งที่ท่านกลัวนั้นไม่อยู่ในสภาพที่ทำร้ายท่านได้เลย
ไก่ป่าได้ยินก็ร้องตอบไปว่า สุนัขจิ้งจอกที่ตานแล้วกับสุนัขจิ้งจอกที่มีชีวิตมันแตกต่างกัน ข้าเคยถูกสุนัขจิ้งจอกขบกัดจนบาดเจ็บมาแล้ว แม้เสียงของมันก็ทำให้ข้าตกใจได้ข้าขอเลือกการหนีไว้ก่อนดีกว่า เพราะท่านโดยอย่างข้าบ้าง ท่านก็จะรู้ส฿กว่าความรู้สึกนั้นเป็นอย่างไร
คติสอนใจ: กันไว้ก่อนดีกว่าแก้ ผิดแล้วแย่จะแก้ไม่ทัน
|