อีสป. นิทานอีสป เล่ม1. กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์. 2543,หน้า 41.
สุนัขจิ้งจอกจอมเกเรตัวหนึ่ง เดินพลัดตกไปในบ่อน้ำท้ายหมู่บ้าน โชคดีที่ไม่มีน้ำขังอยู่มากนักมันจึงรอดตาย ได้แต่ส่งเสียงร้องให้ช่วยดังลั่น
ขณะนั้นเองหมาป่าตัวหนึ่งเดินผ่านมาได้ยินเสียงร้องให้ช่วย มันจึงก้มดูในบ่อ หมาป่าจำได้ว่าสุนัขจิ้งจอกเกเรตัวนี้เคยก่อเรื่องเดือดร้อนให้กับสัตว์ทุกตัวในป่านี้มามากมายมันจึงพูดขึ้นว่า
ข้าไม่รู้ว่าท่านลงไปในบ่อได้อย่างไรแต่ข้าก็เห็นแล้วว่าที่ท่านถูกขังอยู่ในบ่อน้ำแห่งนี้ จะเป็นดีกับสัตว์ตัวอื่นๆ ดังนั้นจึงหาทางช่วยเหลือตัวเองแล้วกันนะ ข้าไปก่อนละ
ว่าแล้วหมาป่าก็เดินผละจากไป ทิ้งให้สุนัขจิ้งจอกต้องชดใช้กรรมของมันอยู่ในบ่อน้ำแห่งนั้นต่อไปอีกนาน
คติสอนใจ : ทำกรรมใดไว้ ย่อมต้องชดใช้เข้าสักวัน
|