อีสป. นิทานอีสป เล่ม1. กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์ .2543,หน้า 21.
นานมาแล้ว ยังมีเด็กเลี้ยงแกะในหมู่บ้านริมชายป่าคนหนึ่ง มีนิสัยชอบเล่นสนุกคึกคะนอง อยู่มาวันหนึ่งในขณะที่เขาต้อนฝูงแกะไปกินหญ้าในทุ่งกว้าง นึกอยากเล่นสนุกขึ้นมา เขาจึงตะโกนออกมาว่า ช่วยด้วยๆ หมาป่าจะมากินลุกแกะแล้ว ชาวบ้านได้ยินจึงพากันคว้าจอบเสียมรีบวิ่งมาเพื่อช่วยไล่หมาป่า แต่พอมาถึงกลับไม่เห็นหมาป่าแม้แต่ตัวเดียว นอกจากเด็กเลี้ยงแกะ ที่กำลังยืนหัวเราะงอหายด้วยความสนุกสนานที่หลอกชาวบ้านได้ สร้างความโกรธแค้นให้ชาวบ้านเป็นอย่างมากอยู่มาวันหนึ่งมีหมาป่าแอบลอบเข้ามาในฝูงแกะเข้าจริงๆ เด็กเลี้ยงแกะตกใจรีบตะโกนร้องเรียกชาวบ้านให้มาช่วย แต่เมื่อชาวบ้านได้ยินก็พากันพุดว่า เจ้าเด็กเลี้ยงแกะคนนั้นอีกแล้ว โกหกอีกตามเคยไม่มีหมาป่าจริงๆ หรอก เมื่อไม่มีชาวบ้านคนใดออกมาช่วย หมาป่าจึงกินลุกแกะทั้งฝูงจนหมด
คติสอนใจ : คนชอบพูดปด มักหมดคนเชื่อถือ
|