อีสป. นิทานอีสป เล่ม 1. กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์. 2543,หน้า19.
มีชายหนุ่มเจ้าของไร่ผู้หนึ่ง ขยันออกทำงานในไร่แต่เช้าทุกวัน ที่ไร่ของเขาจะมีนกกระเรียนฝูงหนึ่งบินไปบินมาคอยจิกกินพืชไร่ของเขาทุกวัน ทำความเสียหายให้กับไร่ของเขาเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มจึงทำหุ่นไล่กาปักไว้กลางไร่เพื่อหลอกให้นกกระเรียนเหล่านั้นกลัว แต่นกเหล่านั้นไม่กลัว เขาจึงขึงตาข่ายไว้รอบๆ ไร่เพื่อดักจับนกเช้ารุ่งขึ้นชายหนุ่มจึงแวะไปดูตาข่ายที่ดักไว้ ปรากฏว่าในตาข่ายนั้น นอกจากจะมีนกกระเรียนที่ติดตาข่ายเป็นจำนวนมากแล้ว ยังมีนกกระสาติดมาอีกตัวหนึ่งด้วย นกกระสาอ้อนวอนให้ชายหนุ่มสงสารและปล่อยมันไป โดยอ้างว่าไม่เคยทำความเดือดร้อนให้เขาเลย ชายหนุ่มจึงพูดว่า ถึงแม้เจ้าจะอ้างว่าไม่ได้ทำความเดือดร้อนให้ข้า แต่เจ้ารวมกลุ่มอยู่กับผู้ที่กระทำผิด ข้าจะเชื่อได้อย่างไรว่าเจ้าไม่ได้เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดด้วย
คติสอนใจ : ปลาข้องเดียวกัน ถ้าเน่าตัวใดก็เหม็นไปทั้งข้อง
|