อีสป. นิทานอีสป เล่ม 1. กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์. 2543,หน้า 13.
นานมาแล้ว สมัยที่สุนัขกับไก่เป็นเพื่อนกัน วันหนึ่งพวกมันพากันเดินเที่ยวเข้าไปในป่าลึก พอตกค่ำไก่ก็บินขึ้นไปนอนบนยอดไม้ ส่วนสุนัขหาที่นอนในโพรงใต้ต้นไม้ พอถึงรุ่งเช้า ไก่ก็ลุกขึ้นส่งเสียงขัน สุนัขจิ้งจอกซึ่งอาศัยอยู่ในป่าแถวนั้นได้ยินเสียงไก่ขันก็อยากได้ไก่กินเป็นอาหาร มันจึงแอบย่องมาใต้ต้นไม้แล้วออกอุบายชมไก่ว่า ท่านขันได้ไพเราะอะไรเช่นนี้ ข้าอยากได้ยินเสียงขันของท่านใกล้ๆ ขอให้ท่านโปรดลงมาจากยอดไม่สักครู่หนึ่งเถิด ไก่ได้ฟังคำของสุนัขจิ้งจอกก็รู้ทัน จึงตะโกนบอกไปว่า งั้นท่านช่วยไล่สุนัขที่นอนอยู่ในโพรงใต้ต้นไม้ไปให้ไกลๆ ก่อน แล้วเราจะลงไปขันให้ท่านฟัง สุนัขกำลังนอนหลับ เมื่อได้ยินเสียงดังก็ตกใจตื่น ลุกขึ้นไล่กัดสุนัขจิ้งจอก จนสุนัขเจ้าเล่ห์เกิดความกลัวหนีเตลิดหายไปในป่าลึกทันที
คติสอนใจ : ผู้ที่มีไหวพริบ ปฏิภาณ ย่อมพาตน ให้พ้นภัยอันตรายได้
|