อีสป.นิทานอีสป เล่ม 1.กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์.2543,หน้า 5.
ยังมีหมาป่าผอมโซตัวหนึ่ง เดินผ่านมาพบกับหมาบ้านซึ่งอ้วนพี ต่างพูดคุยทักทายจนกลายเป็นเพื่อนกัน หมาป่าเห็นร่างกายที่อ้วนพีของหมาบ้าน มันจึงถามว่า ทำไมท่านถึงมีร่างกายอ้วนท้วนสมบูรณ์เช่นนี้ ก็เพราะข้าช่วยเฝ้าบ้านให้มนุษย์นะซิ เขาก็เลยให้อาหารและที่อยู่แก่ข้า ถ้าท่านอยากมีที่อยู่ที่กิน มีคนนำอาหารมาให้ทุกมื้อ ก็มาอยู่ด้วยกันซิ ข้าจะพาไปหานาย
ระหว่างทาง หมาป่าหันไปเห็นรอยรอบคอหมาบ้านมันจึงเอ่ยปากถาม ทำไมที่คอของท่านจึงมีรอยเช่นนี้ เป็นรอยปลอกคอที่นายของข้าใช้ล่ามกับโซ่ทุกครั้งที่ท่านไม่อยู่บ้านนะซิ ถ้าท่านไปอยู่กับข้าท่านก็ใส่เหมือนกัน หมาป่าได้ยินดังนั้น มันจึงเปลี่ยนใจทันที เพราะถึงจะกินอิ่มอยู่สบายอย่างไร ก็ไม่เท่าอิสระภาพในการไปไหนมาไหนตามใจชอบอย่างที่มันเป็นอยู่
คติสอนใจ: ทาสถึงอ้วนพี ก็ไม่สู้เสรีแม้ผอมโซ
|