อีสป. นิทานอีสป เล่ม 1 . กรุงเทพฯ: ทิพยวิสุทธิ์.2543,หน้า 33.
มีงูโง่ตัวหนึ่ง เลื้อยเข้าไปในร้ายช่างทำเหล็ก มันเห็นตะไบอันหนึ่งวางอยู่ที่พื้น ด้วยความเขลามันคิดว่าตะไบคือศัตรูของมัน มันจึงฉกไปที่ตะไบทันที
ความคมของตะไบจึงบาดลิ้นมันเป็นแผล เลือดติดบนคมตะไบ งูเห็นเช่นนั้นคิดว่าตะไบเลือดออกเพราะถูกลิ้นของมันเลีย ด้วยความฮึกเหิมมันจึงเลียต่อไปเรื่อยๆ เลียจนเจ็บลิ้นไม่สามารถเลียต่อไปได้ มันจึงอ้าปากงับตะไบและกัดเต็มแรง แต่กัดเท่าไรตะไบก็ไม่ขาดสักที พอมันอ้าปากจะกลืน คมตะไบก็บาดปากของมันอีก งูโง่ตัวนั้นทั้งเจ็บและหิวจึงเลื้อยออกไปจากช่างเหล็กโดยไม่หันมามองตะไบอันนั้นอีกเลย
คติสอนใจ :โง่แล้วอวดดี ย่อมพาชีวีให้ทุกข์ทน
|