อีสป. นิทานอีสป เล่ม1. กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์, 2543.หน้า23.
มีชายหนุ่มนักตกปลาคนหนึ่ง มักจะชอบไปตกปลาที่บ่อน้ำแห่งหนึ่งใกล้ชายป่าอยู่เสมอ ที่บ่อแห่งนั้นเป็นบ่อขนาดเล็ก ปลาที่อาศัยอยู่ในบึงมีจำนวนไม่มากนัก
วันหนึ่งชายนักปลาถือคันเบ็ดพร้อมเยื่อไปที่บ่อน้ำแห่งนี้เช่นเคย หลังจากที่นั่งตกมาเกือบทั้งวันเขาก็ตกได้ปลาตัวเล็กๆ ตัวหนึ่ง พอดึงปลาออกจากเบ็ด ปลาตัวนั้นก็พูดอ้อนวอนขึ้นว่า ได้โปรดปล่อยข้าไปเถิด ข้ายังตัวเล็กอยู่ ไว้ให้ค่าโตกว่านี้ท่านค่อยมาตกใหม่ รับรองว่าท่านจะกินข้าให้อร่อยและเต็มอิ่มกว่าตอนนี้แน่
ชายนักตกปลาได้ยินก็หัวเราะ หยิบปลาตัวนั้นใส่ไว้ในข้องก่อนที่จะพูดว่า นั่นเป็นเรื่องของอนาคต แต่ตอนนี้การที่ข้าได้ปลาตัวเล็กเช่นเจ้าไว้ ก็ยังดีกว่าไม่ได้ปลาเลยสักตัว
คติสอนใจ:ได้เท่าไรเอาเท่านั้น อย่าหวังน้ำบ่อหน้า เพราะไม่แน่ว่าจะได้หรือไม่ได้
|