เจ้าชายแตงโม.2545.[ออนไลน์].เข้าถึงได้จาก : http://www.childthai.org/cie/e032.htm.
ณ เมืองอโรคยา ซึ่งอุดมไปด้วยผลไม้นานาชนิด ยังมีเจ้าชายองค์หนึ่งโปรดปรานรสชาติของแตงโมเป็นอันมากที่หลังปราสาทมีแตงโมอยู่ต้นหนึ่ง แตงโมต้นนี้จะออกลูกทุกวันวันละ 1 ลูกเท่านั้น และทุก ๆ เช้าพ่อครัวจะเป็นคนเก็บแตงโมไปถวายเจ้าชายเป็นประจำและเจ้าชายองค์นี้ก็ไม่เคยแบ่งแตงโมให้ใครเลย เพราะโปรดนั่นเองเช้าวันหนึ่ง เจ้าชายเสด็จไปเก็บแตงโมด้วยพระองค์เอง เมื่อเสด็จไปถึงก็ทรงพบว่าแตงโมหายไปเสียแล้ว เจ้าชายกริ้วมาก ประกาศจะลงโทษผู้ที่ขโมยแตงโมไปทันใดนั้นก็มีเจ้าหนูตัวเล็ก ๆ วิ่งมาขวางหน้าเจ้าชาย "โปรดอภัยให้ข้าด้วยเถิด ข้าเป็นผู้ขโมยแตงโมของพระองค์เอง" เจ้าหนูสารภาพ"ฮะ ฮ้า ! เจ้าเป็นหนูตัวเล็ก ๆ แต่ใจเด็ดราวกับช้างสาร เราอยากรู้เหลือเกินว่าทำไมเจ้าจึงกล้ามาขโมยแตงของเรา "แม่ของข้าป่วย แล้วใคร ๆ เขาก็พูดกันว่า ถ้าได้กินแตงโมของพระองค์อาการป่วยจะหายเป็นปลิดทิ้ง" เจ้าหนูตอบแล้วแม่ของเจ้าหายหรือยังล่ะ" เจ้าชายตรัสถามตอนนี้แม่ของข้าพเจ้าหายป่วยแล้วพะย่ะค่ะ""อือ...เพื่อเห็นแก่ความกตัญญูของเจ้า เราจะเว้นโทษแก่เจ้า" "ขอบพระทัยพระเจ้าค่ะ" เจ้าหนูกราบขอบพระทัยพร้อมกับทูลลาวันรุ่งขึ้น พ่อครัวนำแตงโม 2 ลูก มาถวายเจ้าชาย"ทำไมวันนี้มีแตงโม 2 ลูกล่ะ? " เจ้าชายตรัสถามพ่อครัว"พอไปถึงต้น กระหม่อมก็เห็นแตงโมมี 2 ลูกแล้วพะย่ะค่ะ"เจ้าชายคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตรัสกับพ่อครัวว่าพอไปถึงต้น กระหม่อมก็เห็นแตงโมมี 2 ลูกแล้วพะย่ะค่ะ"เจ้าชายคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตรัสกับพ่อครัวว่า"เอ !...น่าแปลกนะ พรุ่งนี้เราจะไปเก็บแตงโมเอง"เช้าวันรุ่งขึ้น เจ้าชายก็เสด็จไปที่สวนแต่เช้า"เอ๊ะ !...อะไรกัน ทำไม่มีแตงโมลูกเดียวล่ะ หรือว่าเมื่อวานเจ้าโกหกเรา" เจ้าชายตรัสถามพ่อครัว"กระหม่อมมิบังอาจพะย่ะค่ะ" พ่อครัวรีบทูลตอบแล้วเจ้าชายก็สั่งทหารออกตามจับผู้ขโมยแตงโม ทันใดนั้นนกตัวหนึ่งก็บินมาเกาะกิ่งไม้ตรงหน้าพระพักตร์เจ้าชาย"โปรดอภัยให้กระหม่อมด้วยเถิด กระหม่อมเป็นผู้ขโมยแตงโมของพระองค์เอง" เจ้านกทูลสารภาพฮะ ฮ้า ! เจ้าเป็นเพียงนกตัวเล็ก ๆ แต่ใจเด็ดเท่าพญาอินทรีเชียวนะ เราอยากรู้เหลือเกินว่า ทำไมเจ้าจึงกล้ามาขโมยแตงโมของเรา""กระหม่อมมีลูกน้อย 3 ตัว ทุก ๆ วันจะร้องด้วยความหิวโหยและใคร ๆ ก็บอกว่าถ้าใครได้กินแตงโมของพระองค์เพื่อแค่คำเดียวก็เหมือนอิ่มไปได้ถึง 10 วัน" เจ้านกตอบ"แล้วลูกของเจ้าได้กินหรือยังล่ะ" เจ้าชายตรัสถามด้วยความเป็นห่วง"ตอนนี้ลูกของกระหม่อมหลับไปแล้วด้วยความอิ่มพะย่ะค่ะ""อือ...เพื่อเห็นแก่ความรักที่เจ้ามีต่อบุตร เราจะเว้นโทษแก่เจ้า""ขอบพระทัยพะย่ะค่ะ" เจ้านกกราบขอบพระทัยพร้อมทูลลาวันต่อมา เจ้าชายก็ต้องแปลกพระทัยอีก เพราะว่าพ่อครัวนำแตงโมมาถวายถึง 3 ลูก วันรุ่งขึ้นเจ้าชายจึงเสด็จไปสวนผักแต่ก็พบว่ามีแตงโมอยู่เพียง 2 ลูก เจ้าชายจึงสั่งทหารตามจับผู้ขโมยแตงโมอีกเช่นเคย และแล้วก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในสวน"ได้โปรดเถิด ได้โปรดอย่าลงโทษข้าเลย ข้าผิดไปแล้วที่ขโมยแตงโมของพระองค์" เด็กหนุ่มสารภาพ"ฮะ ฮ้า ! เจ้าเป็นเพียงเด็กหนุ่มตัวเล็ก ๆ แต่ใจเด็ดเท่าแม่ทัพนายกอง เราอยากรู้เหลือเกินว่าทำไม เจ้าจึงกล้าขโมยแตงโมของเรา"" เพื่อนของกระหม่อมเดือดร้อนเรื่องเงินทอง ใคร ๆ ก็บอกว่าถ้านำแตงโมของพระองค์ไปขายจะได้เงินมากขนาดซื้อบ้านได้ 1 หลัง" เด็กหนุ่มตอบ"แล้วเพื่อนของเจ้าได้เงินหรือยัง ? " เจ้าชายตรัสถาม"ตอนนี้เพื่อนของกระหม่อมนำเงินส่วนที่เหลือไปทำบุญหมดแล้วพะย่ะค่ะ""อือ...เพื่อเห็นแก่ความรักที่เจ้ามีต่อเพื่อนเราจะเว้นโทษแก่เจ้า""ขอบพระทัยพระเจ้าค่ะ" เด็กหนุ่มกราบขอบพระทัยพร้อมทูลลาเย็นวันนั้น เจ้าชายทรงคิดถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านมาทุก ๆ ครั้งที่มีคนมาขโมยแตงโมของพระองค์ไป ในเย็นวันนั้น เจ้าชายทรงคิดถึงเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านมาทุก ๆ ครั้งที่มีคนมาขโมยแตงโมของพระองค์ไป ในวันรุ่งขึ้นแตงโมมักจะเพิ่มขึ้นอีก 1 ลูกเสมอ"อืม ! เราน่าจะแบ่งแตงโมให้ผู้อื่นบ้างนะ แตงโมจะได้เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ " เจ้าชายทรงปรารภกับตนเองแล้วจึงมีการสั่งให้พ่อครัวนำแตงโมไปแบ่งให้ชาวเมืองในวันรุ่งขึ้นและวันต่อ ๆ ไป จากนั้นแตงโมก็ออกลูกเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ นับเป็นสิบเป็นร้อยเป็นหมื่นเป็นแสน ชาวเมืองจึงขนานนามพระองค์ตั้งแต่นั้นมาว่า "เจ้าชายแตงโม"
|