ใน รพ.บ้า แห่งหนึ่ง มีคนไข้ 3 คน คือ นายสมศักดิ์, สมพล, และสมชาย.
วันหนึ่ง ผอ. นำกระต่ายสามตัวมาให้คนไข้ทั้งสาม บอกว่าให้ดูแลดีๆ
เพื่อที่ทั้งสามออกจาก รพ. แล้วจะได้เข้ากับ คนทั่วๆ ไปได้ดีหน่อย
นอกจากนั้นยังบอกไว้อีกว่าพรุ่งนี้จะมาดูกระต่าย จากนั้นก็ให้คนไข้ทั้งสามแยกย้ายกันกลับ ห้องของตน
วันต่อมา ผอ. ได้มาดูที่ห้องของนายสมศักดิ์ พอเปิดประตูมาก็ได้เห็นสมศักดิ์สวมหมวกกันน๊อคและขี่กระต่ายอยู่ ทำท่าเหมือนขี่มอเตอร์ไซค์อยู่
ผอ. ถอนหายใจอย่างผิดหวังและบอกว่าหมดทางช่วยแล้ว
ต่อมา ผอ. ก็ได้ได้มาดูที่ห้องของนายสมพล มาถึงก็เห็นสมพลสวมหมวกกันน๊อคและขี่กระต่ายอยู่เหมือนกัน ทำท่าเหมือนขี่มอเตอร์ไซค์อยู่
ผอ. ก็ถอนหายใจพร้อมบอกว่าหมดทางแล้วเหมือนกัน พอมาถึงห้องนายสมชาย กลับเห็นสมชายนั่งลูบหัวกระต่ายอย่างเงียบๆ
ผอ.ดีใจมาก เดินไปจับมือสมชายพร้อมบอกว่า "คุณยังมีหวัง" สมชายถามอย่างตื่นเต้นว่า "ทำไมหรือครับ?"
ผอ. จึงเล่าเรื่องที่ นายสมศักดิ์ และนายสมพลขี่กระต่ายให้สมชายฟัง ว่าสองรายนั้นหมดหวังแล้ว สมชายตกใจมาก
"อะไรนะ ! ! ! ................................................ พวกมันไปกันแล้วเหรอ?"
ว่าแล้วก็รีบสวมหมวกกันน็อคพร้อมกับตะโกนเสียงลั่น
"บัดซบจริงๆ เลย.........รอด้วยสิ"
-------------------------------------------------
ที่มา : นายสยามฟัน ( นิทาน )
|