มีนกกาผัวเมียคู่หนึ่งทำรังอยู่บนต้นไม้ริมลำธาร กาตัวเมียจะวางไข่ในรังในฤดูใบไม้ผลิเป็นประจำทุกปี แต่ไข่ของมันก็จะถูกงูซึ่งอาศัยอยู่ในโพรงใต้ต้นไม้นั้นขโมยไปกินเสมอ กาสองผัวเมียโกรธแค้นมาก จึงหาทางแก้แค้นงูอยู่ตลอดเวลา วันหนึ่งก็มีขบวนเสด็จของเจ้าชายองค์หนึ่งมาที่ลำธารแห่งนี้เพื่อทรงเล่นน้ำ เจ้าชายทรงถอดกำไลทองมีค่าวางไว้ตรงก้อนหินริมธาร ก่อนที่จะทรงลงเล่นน้ำ กาตัวเมียเดิกความคิดอย่างหนึ่งขึ้นมาทันทีมันจึงแอบบอกให้กาตัวผู้แอบไปคาบกำไลทองของเจ้าชายมา แล้วนำไปซุกแอบไว้ที่โพรงของงูที่กำลังหลับสนิทอยู่ เมื่อเจ้าชายทรงขึ้นจากน้ำ แต่งพระองค์เสร็จก็ทรงหันไปหยิบกำไลทอง แต่มันหายไปเสียแล้วเจ้าชายทรงโกรธมาก ตรัสให้พวกทหารที่ตากเสด็จมาออกค้นหาให้ทั่วป่า ไม่นานทหารคนหนึ่งก็ชูกำไลทองขึ้นมา นี่พ่ะย่ะค่ะ งูที่อาศัยอยู่ในโพรงไม้แห่งนี้เองที่ขโมยกำไลของพระองค์ บรรดาทหารที่ติดตามมาก็ช่วยกันตีงูตัวนั้นจนตาย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ทำดีย่อมได้ดี ทำชั่วย่อมได้ชั่ว
ที่มา : ชุลีพร . นิทานอีสป เล่ม 5.กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์ , 2544.
|