แจกันสองใบ

ยังมีแจกันสองใบ ใบหนึ่งทำด้วยกระเบื้อง อีกใบหนึ่งทำด้วยทองเหลืองมันทั้งสองเคยตั้งอยู่บนหิ้งในบ้านของเศรษฐีท่านหนึ่ง ต่อมาน้ำเกิดท่วมบ้านและมีลมพายุพัดจัด ทำให้แจกันทั้งสองพลัดตกจากหิ้ง ถูกกระแสน้ำพัดออกสู่ทะเลไปด้วยกัน แจกันทองเหลืองหวังจะให้แจกันกระเบื้องช่วยหนุนไม่ให้มันซึ่งมีน้ำหนักมากกว่าจมลงใต้น้ำ มันจึงตะโกนบอกแจกันกระเบื้องให้ลอยเข้ามาใกล้ ๆ โดยอ้างว่ามันจะช่วยป้องกันไม่ให้แจกันกระเบื้องกระแทกก้อนหินจนแตกแต่แจกันกระเบื้องซึ่งรู้เท่าทันกลับตอบว่า “ขอบใจในความหวังดีของท่าน แต่ข้าว่าเราลอยอยู่ห่างกันอย่างนี้ดีแล้ว ข้าคงลอยตามน้ำไปได้เรื่อย ๆ แต่หากข้าลอยไปติดอยู่กับท่าน เวลากระแสน้ำพัดมาท่านคงกระแทกข้าจนแตกเป็นแน่” ว่าแล้วแจกันกระเบื้องก็ลอยแยกไปอีกทางหนึ่ง นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า จงหลีกเลี่ยงผู้ที่มีกำลังสูงกว่าเรา เพราะหากเกิดเรื่องขึ้นมา เรานั่นแหละจะเป็นฝ่ายเจ็บตัว ที่มา : ชุลีพร . นิทานอีสป เล่ม 5.กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์ , 2544.

โดย : นางสาว เกษศิณี โฉมโต, สถาบันราชภัฎเพชรบุรีวิทยาลงกรณ์, วันที่ 6 กุมภาพันธ์ 2545