อีสปหายใบ้
วันรุ่งขึ้น เจ้านายก็เดินทางอกจากบ้านพักโรงนาเพื่อเข้าเมือง และคงปล่อยให้อีสปทำงานอยู่ตามลำพัง กล่าวกันว่า ครั้งหนึ่งมีคนเดินทางพวกหนึ่งเดินหลงทางมายังบริเวณที่อีสปทำงานอยู่ และก็พูดกันว่า พวกนั้นคือ ผู้ศักดิ์สิทธิ์แห่งวิหารของเทพธิดาไดอาน่า คนพวกนั้นขอให้อีสปชี้ทางเข้าเมืองให้ แล้วอีสปก็ชี้ทางเข้าเมืองให้ และเชิญพวกเขาเหล่านั้นเข้ามาพักภายในโรงนา จากนั้นอีสปก็หาอาหารและน้ำมาให้พร้อมกับพาคนหลงทางเหล่าทางเหล่านั้นไปส่ง โดยอีสปได้เดินทางไปส่งเป็นระยะทางที่ไกลก่อนที่จะให้พวกเขาเดินทางต่อไปกันเอง ก่อนจากกกันคนเหล่านั้นได้ให้ศิลให้พรอีสป และขอให้เทพเจ้าจูปีเตอร์ประทานรางวัลแก่เขา ขณะที่อีสปเดินทางกลับบ้านพักนั้น อีสปก็รู้สึกอ่อนเพลียเต็มกำลัง จึงแวะเข้าพักใต้ต้นไม้ใหญ่แห่งหนึ่งแล้วหลับไป พอหลับไปก็ฝันว่า มีเทพเจ้าองค์หนึ่ง ยืนอยู่เบื่องหน้าเขา แล้วเอามือมาแก้ที่ลิ้นที่ผูกเป็นปมของเขาออกพร้อมกับให้พรเขาให้มีชื่อเสียงระบือไกลไปทั่วพิภพ ในฝันอีสปดีใจมากจนสะดุ้งตื่น และอุทานออกมาว่า อะไรกันนี่ ฉันพูดได้แล้วเหรอนี่ ฉันพูดได้แล้ว จอบ เสียม คราด เกวียน ฉันพูดอะไรได้ทั้งนั้น อีสปจึงหายจากการเป็นใบ้นับแต่นั้นเป็นต้นมา
ที่มา : ประชุม ศิริธรรมวัฒน์. ชีวิตอีสป กรุงเทพฯ : นำอักษร , 2528.
|