ชาวประมงเป่าขลุ่ย
ชาวประมงผู้หนึ่ง มีความชำนาญในการดนตรี ได้นำขลุ่ยกับแหเดินดุ่ม ๆ ออกไปชายทะเล เขาขึ้นไปยืนอยู่บนโขดหินที่ยื่นออกมา แล้วลงมือเป่าขลุ่ยตั้งหลายเพลง คิดว่าเมื่อปลาได้ยินเสียงขลุ่ยจะชอบใจเพลงที่เขาเป่า ก็คงจะกระโดดเต้นเข้ามาติดแหที่เขากางรอรับเอาไว้ แต่เมื่อคอยไปอย่างไร้ผล ชายชาวประมงก็วางขลุ่ยลง คว้าแหบุกลงไปในทะเล แล้วเหวี่ยงแหออกไป จนได้ปลามาเยอะแยะ เมื่อเขาเอาแหขึ้นบนโขดหิน ก็เห็นปลากระโดดหย่องแหย่ง เขาก็กล่าวขึ้นว่า ไอ้พวกปลาทั้งหลาย เวลาข้าเป่าขลุ่ย เอ็งกลับไม่เต้น เวลาเลิดเป่าขลุ่ย กลับมาเต้นเป็นสนุกไปได้
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าคิดทำสิ่งใด ที่ผิดแปลกไปจากธรรมชาติ
ที่มาประชุม ศิริธรรมวัฒน. นิทานอีสป 3. กรุงเทพฯ : นำอักษร , 2528.
|