มีพ่อค้าเกลือคนหนึ่ง ทุกวันเขาจะนำถุงเกลือบรรทุกใส่หลังลาออกเดินทางไปขายที่ต่างเมือง วันหนึ่งขณะที่เขาเดินทางผ่านมาถึงลำธาร เขาเห็นสะพานที่ทอดข้ามลำธารเกิดพังลง จึงตัดสินใจจูงลาเดินลุยลำธารไป เนื่องจากกระแสน้ำเชี่ยวกรากการเดินข้ามลำธาร จึงกินเวลานานทำให้เกลือที่บรรทุกอยู่ละลายไปกับน้ำเป็นจำนวนมากเมื่อมาถึงฝั่งหนึ่ง น้ำหนักที่บรรทุกอยู่บนหลังลาจึงเบาลง ทำให้พ่อค้าไม่พอใจในขณะที่ลาชอบใจมาก
ในครั้งต่อ ๆ มา ทุกครั้งที่พ่อค้าบรรทุกเกลือไปขายลาก็จะแกล้งเดินลุยลำธารไปอย่างช้า ๆ เพื่อถ่วงเวลาให้เกลือละลาย มันทำอยู่อย่างนี้จนพ่อค้าจับได้ เขาจึงตัดสินใจจะลงโทษลาที่ทำให้สินค้าของเขาเสียหาย วันหนึ่งเขาจึงเอานุ่นและฟองน้ำบรรทุกใส่หลังลาแทน ขณะเดินข้ามลำธาร ลาก็แกล้งถ่วงเวลาเดินให้ช้าลงเช่นเคย ทำให้นุ่นและฟองน้ำอุ้มน้ำเข้าไปจนเต็ม แทนที่จะเบา ลาโง่กลับต้องแบกน้ำหนักเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
คนโง่มักคิดว่าผู้อื่นรู้ไม่เท่าทันความคิดของตนเอง
ที่มา
ลาโง่กับพ่อค้า . นิทานอีสป เล่ม 4 .-- กรุงเทพฯ : ทิพยสุทธิ์ , 2544
|