วันหนึ่งในฤดูร้อนมดตัวหนึ่งเกิดกระหายน้ำเป็นกำลัง มันจึงไต่ลงมาจากกิ่งไม้เพื่อลงไปดื่มน้ำในลำธาร ทันใดนั้นเองมันก็เกิดพลาดตกลงมาจากกิ่งไม้ลงสู่กระแสน้ำอันเชี่ยวกราก ทันใดนั้นเองมีนกตัวหนึ่งบินผ่านมา มันเห็นมดกำลังตะเกียดตะกายอยู่กลางลำธาร ด้วยความสงสารมันจึงใช้ปากกัดกิ่งไม้เล็ก ๆ กิ่งหนึ่งให้ขาดตกลงไปในลำธารใกล้กับมดตัวนั้น แล้วตะโกนให้มดเกาะกิ่งไม้ไว้ ทำให้มดน้อยรอดพ้นความตายมาได้ มดรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณนกตัวนั้น และคิดหาทางจะตอบแทนพระคุณ
วันหนึ่งขณะที่มันกำลังเดินอยู่ มันเหลือบไปเห็นนายพรานกำลังเล็งธนูไปที่นกตัวหนึ่ง มดจำได้ทันทีว่าเป็นนกที่มีบุญคุณต่อมัน มันจึงรีบตรงเข้ากัดที่ขานายพรานเต็มแรง ด้วยความเจ็บปวดทำให้ลูกธนูที่นายพรานยิงพลาดเป้าไป นกจึงรอดพ้นจากความตาย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ทำดีย่อมได้รับผลดีตอบแทน
ที่มา
มดกตัญญู . นิทานอีสป เล่ม 4 .-- กรุงเทพฯ : ทิพยสุทธิ์ , 2544
|