สุนัขในรางหญ้า

สุนัขจรจัดตัวหนึ่ง เดินหลงเข้าไปในคอกม้า พอเห็นรางใส่หญ้าซึ่งเป็นอาหารของม้าตั้งอยู่ ในรางมีหญ้าอ่อน ๆ สีเขียวขจีใส่อยู่เต็ม สุนัขจรจัดทั้งเหนื่อยและหิวจึงยึดเอารางหญ้าเป็นที่นอนของมัน เมื่อมันเห็นม้าในคอกได้รับการเลี้ยงดูอย่างดี มีหญ้า มีน้ำใส่รางรอให้กินอย่างอุดมสมบูรณ์ ผิดกับมันที่ต้องเร่ร่อนหาอาหารกินเอง ต้องอดมื้อกินมื้อ ด้วยความริษยา ทุกครั้งที่ม้าพากันมาที่รางเพื่อจะกินหญ้ามันก็จะส่งเสียงเห่าคำรามจนม้าทุกตัวไม่กล้าเข้าใกล้ ม้าชราตัวหนึ่งยืนมองดูเหตุการณ์อยู่เงียบ ๆ ก็ส่ายหน้าด้วยความระอาใจ พลางกล่าวกับม้าด้วยกันว่า “ดูเอาเถอะ แม้ตัวมันเองจะไม่กินหญ้าแล้ว ยังหวงไม่ให้พวกเราที่กินได้ กินเสียอีก ช่างเห็นแก่ตัวเสียจริง ๆ” คติสอนใจ ความอิจฉาริษยา มักเกิดในหมู่คนพาล

สุนัขในรางหญ้า.นิทานอิสปเล่ม 1.กรุงเทพฯ:ทิพยวิสุทธิ์,2543.

โดย : นางสาว chaowanee thammakhankaew, สถาบันราชเพชรบุรีวิทยาลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, วันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2545