นานมาแล้ว มีชายต่างวันสองคนร่วมเดินทางไปต่างเมืองด้วยกัน ขณะที่เดินผ่านป่าใหญ่ ทั้งสองก็เจอหมีใหญ่ตัวหนึ่ง ด้วยความตกใจกลัว ชายหนุ่มรีบปีนหนีขึ้นไปหลบบนต้นได้ โดยไม่สนใจช่วยเหลือเพื่อนที่มาด้วย ชายชราเห็นจวนตัวก็เลยล้มตัวลงนอนทำเป็นตาย เพราะรู้ดีว่าหมีจะไม่แตะต้องคนที่ตายแล้ว
หมีใหญ่ตัวนั้นเดินตรงเข้ามาดมที่จมูกและหูของชายชราซึ่งกำลังกลั้นลมหายใจอยู่ มันนึกว่าชายชราตายแล้วมันจึงเดินจากไป ชายหนุ่มซึ่งมองดูเหตุการณ์อยู่ตลอดเวลาพอเห็นหมีเดินผ่านไปแล้ว เขาก็ลงจากต้นไม้แล้วถามชายชราทันที่ว่าหมีพูดอะไรกับเขา ชายชรานึกโมโหที่ชายหนุ่มหนีเอาตัวรอดฝ่ายเดียว จึงพูดเป็นเชิงเหน็บแนมว่า ก็ไม่มีอะไร มันบอกกับข้าว่า ให้เลิกคบกับเจ้าได้แล้ว เพราะเจ้าเป็นคนเห็นแก่ตัว ว่าแล้วชายชราก็เดินจากไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
มิตรเทียมหรือมิตรแท้ จะรู้แน่เมื่อมีภัย
ที่มา
นักเดินทางกับหมี . นิทานอีสป เล่ม 4 .-- กรุงเทพฯ : ทิพยสุทธิ์ , 2544
|