มีงูโง่ตัวหนึ่ง เลื้อยเข้าไปในร้านช่างทำเหล็ก มันเห็นตะไบอันหนึ่งวางอยู่ที่พื้น ด้วยความเขลามันคิดว่าตะไบคือศัตรูของมัน มันจึงฉกไปที่ตะไบทันที
ความคมของตะไปจึงบาดลิ้นมันเป็นแผล เลือดไหลติดบนคมตะไบงูเห็นเช่นนั้นคิดว่าตะไปเลือดออก เพราะถูกลิ้นของมันเลีย ด้วยความฮึกเหิมมันจึงเลียต่อไปเรื่อย ๆ เลียจนเจ็บลิ้นไม้สามารถเลียต่อไปได้ มันจึงอ้าปากงับตะไบและกัดเต็มแรง แต่กัดเท่าไหร่ตะไบก็ไม่ขาดสักที พอมันอ้าปากจะกลืน คมของตะไบก็บาดปากมันอีก งูโง่ตัวนั้นทั้งเจ็บทั้งหิวเลื้อยออกไปจากร้านช่างเหล็กโดยไม่หันไปมองตะไบอันนั้นอีกเลย
คติสอนใจ โง่แล้วอวดดี ย่อมพาชีวีให้ทุกข์ทน
งูกับตะไบ.นิทานอิสป เล่ม 1.กรุงเทพฯ:ทิพยวิสุทธิ์,2543.
|