แพะตัวหนึ่งวิ่งหนีนายพรานมาที่ชายป่าพอดีเหลือบไปเห็นเถาองุ่นหนาทึบอยู่เถาหนึ่งเข้า จึงรีบเข้าไปซ่อนตัวทันที นายพรานผ่านมาเห็นเถาองุ่น ที่มีใบหนาทึบไม่เห็นแพะที่ซ่อนอยู่ เขาจึงวิ่งเลยไป
แพะซ่อนตัวอยู่ครู่หนึ่ง คิดว่าพ้นอันตรายแล้ว เกิดความหิว มันจึงกินใบองุ่นที่ขึ้นทึบหนาจนเกือบหมดใบองุ่นซึ่งเหลือติดเถาอยู่ไม่กี่ใบก็ไม่อาจบังตัวอยู่ในเถาองุ่นได้อย่างชัดเจน นายพรานจึงใช้ธนูยิงแพะอกตัญญูตัวนั้นถึงแก่ความตายในทันที
คติสอนใจ ผู้ที่เห็นแก่ได้ จะมองอันตรายไม่เห็น
แพะกับเถาองุ่น.นิทานอิสป เล่ม 1.กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์,2543.
|