แม่แมวกับแม่ไก่ได้อาศัยอยู่ในบ้านเดียวกัน เจ้าของบ้านรักแม่ไก่มาก เพราะแม่ไก่ออกไข่ให้เจ้าของบ้านทุกวัน แม่ไก่จึงได้อยู่ดีมีอาหารกินอย่างมากมาย อุดมสมบูรณ์ทุกวัน ส่วนแม่แมวนั้นเจ้าของไม่ค่อยรักนัก เพราะแม่แมวไม่สามารถออกไข่ให้เจ้าของบ้านได้ อาหารการกินของแม่แมวจึงเป็นอาหารจำพวกเหลือกินจากเจ้าของบ้านแล้วทั้งนั้น และเจ้าของบ้านก็ไม่ค่อยเอาใจใส่เรื่องที่อยู่ของแม่แมวเหมือนแม่ไก่ ทุกครั้งที่แม่แมวเห็นแม่ไก่กินอาหารดีๆ มันก็แอบที่จะอิจฉาแม่ไก่ไม่ได้ แม่แมวนั่งคิดนอนคิดอยู่ทุกวันว่าทำอย่างไรเจ้าของบ้านจึงจะให้มันกินอาหารดีๆ เหมือนแม่ไก่บ้าง ครั้นแล้ววันหนึ่ง แม่แมวก็คอยแอบดูแม่ไก่ เมื่อเห็นแม่ไก่ออกจากรังไปแล้ว แม่แมวก็รีบกระโดดขึ้นไปนอนในรังของแม่ไก่ทันที และนอนทับไข่ที่แม่ไก่ไข่ไว้ด้วย ทำท่าให้เหมือนกับแม่ไก่ซึ่งมันได้เคยเห็นมา พอแม่แมวเหลือบไปเห็นเจ้าของบ้านเดินมา มันก็โก่งคอร้องเหมือนแม่ไก่ แต่เจ้าของบ้านไม่เข้าใจในท่าทางของมัน ซ้ำยังรีบวิ่งมาไล่ให้แมวออกไปให้พ้นรังของแม่ไก่อีกด้วย และพอเจ้าของบ้านมองไปในรัง เห็นไข่แตกหมดก็โกรธมากจึงไล่ตีแมวเป็นการใหญ่ และเอาท่อนไม้ขว้างปาแม่แมว พร้อมกับขับไล่แมวให้ออกไปจากบ้านทันที นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ความอิจฉาริษยาย่อมนำผลร้ายมาสู่ตน
ประชุม ศิริธรรมวัฒน์ . นิทานอีสป2 . กรุงเทพฯ : นำอักษร , 2528.
|