แพะตัวหนึ่งแตกฝูงเพราะมัวหลงเล็มถั่วต้นหนึ่ง คนเลี้ยงแพะพยายามเรียกให้กลับเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ เจ้าแพะเอาแต่กินถัวท่าเดียว คนเลี้ยงแพะจึงเกิดความโมโหเป็นอันมาก ในที่สุดคนเลี้ยงแพะก็ระงับความโกรธไว้ไม่อยู่ จึงได้คว้าเอาก้อนหินก้อนหนึ่งแล้วขว้างไปยังแพะตัวนั้นทันที เป็นคราวเคราะห์ร้าย ก้อนหินก้อนนั้นได้ไปถูกเขาของแพะเข้าอย่างจริงจัง ทำให้เขาแพะหักไปครึ่งหนึ่ง คนเลี้ยงแพะเห็นดังนั้นก็ตกใจ จึงอ้อนวอนแพะขออย่านำเรื่องเขาหักนี้ไปบอกกับเจ้าของเป็นอันขาด มิฉะนั้นเขาจะต้องถูกลงโทษแน่ๆ แพะตัวนั้นได้ฟังก็พูดว่า ตัวมันเองจะไม่พูดอะไรให้เจ้าของรู้หรอก แต่เขาของมันที่หักคงจะเล่าให้นายฟังเอง นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : ไม่มีใครสามารถปกปิดความชั่วของตัวเองไว้ได้
ประชุม ศิริธรรมวัฒน์ . นิทานอีสป2 . กรุงเทพฯ : นำอักษร , 2528.
|