ลาตัวหนึ่งได้ยินเสียงจิ้งหรีดร้องเพลงอย่างไพเราะจับใจ นึกอยากจะร้องเพลงเป็นบ้าง จึงไปถามจิ้งหรีดว่าทำอย่างไรจึงร้องเพลงเพราะ จิ้งหรีดก็ตอบว่า ตัวมัยเองนั้นกินน้ำค้างตามใบหญ้าเป็นอาหารเพียงอย่างเดียว ลาจึงคิดว่าน้ำค้างทำให้เสียงไพเราะ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ลาโง่ก็กินแต่น้ำค้างที่บนใบหญ้าเท่านั้น ไม่กินอาหารอื่นอีกเลย ในไม่ช้ามันต้องผอมแห้งเพราะขาดอาหาร แลหมดแรงล้มลงขาดใจตาย
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : อย่าหลงกระทำตามผู้อื่น
ประชุม ศิริธรรมวัฒน์. นิทานอีสป3. กรุงเทพฯ: นำอักษร, 2528.
|