หมาป่ากับหมาบ้าน

ยังมีหมาป่าผอมโซตัวหนึ่ง เดินผ่านมากับหมาบ้านอ้วนพี ต่างพูดคุยทักทายจนกลายเป็นเพื่อนกัน หมาป่าเห็นร่ายกายที่อ้วนพีของหมาบ้าน มันจึงถามว่า "ทำไมท่านถึงมีร่างกายอ้วนท้วนสมบูรณ์เช่นนี้" "ก็เพราะข้าช่วยเฝ้าบ้านให้มนุษย์นะซิ เขาก็เลยให้อาหาร และที่อยู่แก่ข้า ถ้าท่านอยากมีที่อยู่ที่กิน มีคนนำอาหารมาให้ทุกเมื้อ ก็มาอยู่ด้วยกันซิ ข้าจะพาไปหานาย" ระหว่างทาง หมาป่าหันไปเห็นรอยรอบคอหมาบ้านมันจึงเอ่ยถาม "ทำไมที่คอท่านจึงมีรอยเช่นนี้" "เป็นรอยที่ปลอกคอที่นายของข้าล่ามกับโซ่ทุกครั้งที่ท่านไม่อยู่บ้านนะซิ ถ้าท่านไปอยู่กับข้า ท่านก็ต้องใส่เหมือนกัน" หมาป่าได้ยินดังนั้น มันจึงเปลี่ยนใจทันที เพราะถึงจะกินอิ่ม อยู่สบายอย่างไร ก็ไม่เท่ากับอิสรภาพในการไปใหนมาไหนตามใจชอบที่มันเป็นอยู่ คติสอนใจ ทาสอ้วนพี ก็ไม่สู้เสรีแม้ผอมโซ

หมาป่ากับหมาบ้าน.นิทานอิสป เล่ม1. กรุงเทพฯ : ทิพยวิสุทธิ์,2543.หน้า5

โดย : นางสาว chaowanee thammakhankaew, สถาบันราชเพชรบุรีวิทยาลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, วันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2545