มานิต ประภาษานนท์. เปลือกหอยกับความสุข. กรุงเทพฯ : การไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่ง
ประเทศไทยและธนาคารกสิกรไทย, 2524.
เป็นเรื่องของเด็กชายคนหนึ่งชื่อ นิด วันหนึ่งพวกเพื่อนๆ กำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน จึงได้เดินไปดู พบว่าเด็กๆ กำลังเล่นกับเปลือกหอยกัน จึงขอเล่นด้วยแต่ไม่มีเพื่อนคนไหนยอมให้หนูนิดเล่นด้วย เพราะเกรงว่าหนูนิดจะทำเสียหาย หนูนิดเสียใจและคิดว่าการไม่มีเปลือกหอยเหมือนเพื่อนๆ ทำให้ไม่มีความสุขเลย หนุงหนิงซึ่งเป็นหมาของหนูนิดชวนหนูนิดเดินเล่น จนไปพบเปลือกหอยสวยมาก หนูนิดดีใจมาก นำไปอวดเพื่อนๆต่างแย่งกันดู จนทำให้เปลือกหอยตกแตก หนูนิดเสียใจร้องไห้เสียงดัง
หนุงหนิงหมาของหนูนิดจึงพาหนูนิดไปพบเปลือกหอยมากมาย หนุงหนิงเก็บเปลือกหอยใส่ถุงแบกเดินกลับ ใครขอดูก็ไม่ให้ดูยิ่งแบกก็ยิ่งหนักและเหนื่อยมาก หนูนิดคิดว่า การมีเปลือกหอยมากๆ ก็ไม่เห็นมีความสุขเลย จึงได้แลกเปลือกหอยกับเพื่อนๆ เหลือเฉพาะเปลือกหอยที่สวยที่สุดหนึ่งตัว หนูนิดห่อผ้าไว้ แต่ยังมีเด็กหญิงเล็กๆคนหนึ่งยังไม่ได้เปลือกหอยเลย หนูนิดไม่อยากให้เพราะเหลือตัวเดียว หนุงหนิงมองหนูนิดอย่างผิดหวัง และเดินไปหาเด็กหญิงเล็กๆคนนั้น หนูนิดคิดได้ว่า แม้จะมีเปลือกหอยเป็นของตัวเองเพียงตัวเดียวก็ไม่มีความสุข จึงได้นำเปลือกหอยไปให้เด็กหญิงคนนั้น และเล่นด้วยกันอย่างมีความสุข
|