สมบูรณ์ ศิงฆมานันท์. กระต่ายน้อยกับหินวิเศษ. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น, 2541
กระต่ายน้อยกับหินวิเศษ เป็นเรื่องราวของครอบครัวกระต่ายมีพ่อ แม่ และลูกกระต่ายสองตัว ตัวหนึ่งชื่อเต็ม อีกตัวหนึ่งชื่อดวง พ่อกระต่ายได้ให้กระบอกไม้ไผ่แก่ลูกกระต่าย เพื่อให้ไว้ใส่ก้อนหินทุกครั้งที่พระจันทร์เต็มดวงเพื่อให้ลูกกระต่ายได้นับอายุของตนเอง วันหนึ่ง เต็มและดวง ได้ออกมาหาก้อนหินใส่กระบอกไม้ไผ่ในโอกาสที่มีอายุครบครึ่งปี ทั้งสองได้แยกกันออกหาก้อนหินที่เชิงเขา ดวงเห็นก้อนหินเล็กๆสีเขียวขึ้นมา แต่ขอนไม้นั้นที่แท้คือ จระเข้ ดวงตกใจร้องว่า เจ้าขอนไม้ สิ้นเสียงดวง จระเข้ก็กลายเป็นขอนไม้ ดวงจึงรีบหนีพร้อมกับพูดขึ้นว่า ขอให้ขอนไม้เป็นจระเข้ ขอนไม้จึงกลายเป็นจระเข้ตามเดิม ดวงเดินต่อมาพบเสือดวงตกใจกลัวเสือ นึกอยากให้เสือเป็นก้อนหิน ด้วยความตื่นเต้นกลับพูดว่า ขอให้กระต่ายเป็นก้อนหิน ดวงจึงกลายเป็นก้อนหินทันที ดวงจึงกลับบ้านไม่ได้ และไม่มีใครรู้ว่าดวงหายไปไหน ครอบครัวของดวงและเพื่อนๆต่างช่วยกันตามหาแต่ไม่พบ จนกระทั่งคืนวันหนึ่งพระจันทร์เต็มดวง เต็มและพ่อแม่ออกไปหาก้อนหิน จนกระทั่งเดินไปพบก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง จึงพากันนั่งพักบนก้อนหินก้อนนั้น เผอิญเต็มเหลือบไปเห็นหินก้อนสีเขียวเล็กๆ จึงหยิบขึ้นมาแม่กระต่ายขอดูพลางอุทานว่า ก้อนหินสวยจริงๆ อยากให้ดวงอยู่กับเรา ทันใดนั้นก้อนหินใหญ่ก็กลายเป็นดวงในที่สุด
|