|
ปล่อยสัตว์ต่ออายุ
|
ปล่อยสัตว์ต่ออายุ |
 ท่านอำมาตย์ เสี่ยว เจิ่น แห่งมณฑล จื่อ เจี่ยง เมือง เหวินโจว เมื่อตอนที่ท่านยังเป็นเด็กน้อยอายุ 10 ขวบได้ฝันไปว่ามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาบอกกับท่านว่า ลูกเอ๋ย...เจ้าจะมีอายุอยู่ได้เพียงแค่ 18 ปีเท่านั้น ก็จะต้องจากโลกนี้ไป ตั้งแต่นั้นเด็กน้อย เสี่ยว เจิ่น ก็คอยเตือนตัวเองให้สำนึกอยู่เสมอว่า ชีวิตสังขารนี้ช่างไม่แน่นอน ไม่อยากตายก็ต้องตายยากที่จะหลีกพ้น บิดาของท่าน เสี่ยว เจิ่น เป็นแม่ทัพใหญ่ วันหนึ่งนายทหารชั้นผู้น้อยได้จัดงานเลี้ยงขึ้นที่บ้าน แล้วเชิญท่านมาเป็นประธาน ท่านแม่ทัพได้นำลูกชายติดตามไปด้วย
งานเลี้ยงดำเนินไปอย่างช้าๆ สุราถูกยกมาบริการครั้งแล้วครั้งเล่า อาหารก็ยังปรุงไม่เสร็จสักที เสี่ยว เจิ่น จึงได้ออกไปเดินเล่นรอบๆ บ้านจนกระทั่งเลยไปถึงโรงครัว ก็พบเห็นแม่วัวหลายตัวถูกมัดไว้ ใกล้ๆ กันนั้นมีคนครัวกำลังเผาเหล็กแหลมในอ่างไฟที่ลุกโชน เมื่อเขาไต่ถามบรรดาพ่อครัวว่ากำลังทำอะไรกันอยู่
พ่อครัวคนหนึ่งจึงอธิบายให้ฟังว่า พวกเรากำลังจะปรุงอาหารพิเศษสำหรับงานเลี้ยงวันนี้ โดยใช้ก้านเหล็กแหลมเผาไฟจนแดง แล้วแทงที่เต้านมของแม่วัวเหล่านั้น น้ำนมที่ไหลลงมาบนเหล็กร้อนๆ เมื่อนำไปปรุงอาหารจะเพิ่มรสชาด ให้อร่อยยิ่งขึ้น ครั้น เสี่ยว เจิ่น บุตรชายแม่ทัพใหญ่ได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกตกใจมากพลางครุ่นคิดว่า คนเราจะกินอาหารสักมื้อหนึ่ง ทำไมจึงต้องสร้างบาปกรรมมากมายถึงขนาดนี้?
เสี่ยว เจิ่น ไม่อยากให้แม่วัวมากมายต้องได้รับความทุกข์ทรมาน เขาจึงรีบวิ่งไปเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้บิดาทราบท่านแม่ทัพเป็นผู้ที่มีจิตเมตตาและรักคุณธรรม ทันทีที่ทราบเรื่องจึงได้ออกคำสั่งยับยั้งไว้ทันที และประกาศห้ามไม่ให้มีการปรุงอาหารพิสดารด้วยวิธีที่ทารุณโหดร้ายเช่นนี้อีก
หลังจากนั้นไม่นาน เสี่ยว เจิ่น ได้ฝันเห็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์องค์เดิมมาพูดกับเขาว่า ลูกเอ๋ย..เจ้าเป็นเด็กที่มีเมตตายิ่งนัก ได้สร้างกุศลช่วยเหลือชีวิตสัตว์ไว้อย่างมหาศาล บัดนี้เจ้าได้ต่ออายุขัยของตนเองออกไปอีกยาวนาน ต่อไปภายหน้าชีวิตของเจ้าจะเจริญรุ่งเรืองมีตำแหน่งเป็นอำมาตย์ใหญ่หวังว่าเจ้าจะเมตตาปราณีช่วยเหลือสัตว์ทั้งหลายต่อไป ต่อมาเมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เสี่ยว เจิ่น บุตรชายของท่านแม่ทัพก็ได้เป็นอำมาตย์ สมจริงตามที่ฝันและมีชีวิตอยู่จนถึงอรยุ 90 ปี จึงลาจากโลกนี้ไปพร้อมด้วยบุญกุศลที่สร้างสมมาตลอดชั่วชีวิตของท่าน | |
|
แหล่งอ้างอิง : htp://www.mindcyber.com/story/nitanl.php?nitanid=17
|
|
โดย : เด็กหญิง ฉัตรมณี พุดจันทึก, โรงเรียนสูงเนิน ม.1/1, วันที่ 29 มกราคม 2547
|