ฉลามนั้นนับเป็นสิ่งน่ากลัวควบคู่กับท้องทะเลมาแต่ไหนแต่ไร บางคนถึงขนาดขนาน นามมันว่าเป็นเครื่องจักร แห่งการทำลายล้างใต้ท้องทะเลเลยทีเดียว คงเพราะฉลามนั้น นับเป็นนักล่าที่น่าเกรงขาม ด้วยรูปทรงที่สง่างาม ดังจรวดในสายน้ำเป็นส่วนใหญ่ มีประสาทรับรู้แม้กลิ่นคาวเลือดที่อยู่ไกล ทั้งยังมีประสาทรับคลื่นจากกระแสน้ำ ซึ่งสามารถรับรู้อาการว่ายน้ำของเหยื่อที่อยู่ในอาการบาดเจ็บนอกจากนั้นยังมี ฟันลักษณะเขี้ยวแหลมคม เรียงแถว จำนวนมากมายซ้อนกันอยู่ ซึ่งพร้อมจะดันขึ้นมา ทดแทนเมื่อฟันแถวหน้าหลุดร่วงไป อีกทั้งบริเวณคมของฟันแต่ ละซี่ของมันยังมีลักษณะเป็นฟันเลื่อยเล็ก ๆ เพื่อการตัดบด ฉีกสิ่งที่กัดได้อย่างมีประสิทธิภาพทุกรูปแบบ นอกจาก นี้ขากรรไกรของฉลามยังมีแรงงับที่มหาศาล โดยเฉพาะฉลามขาว ( Great white shark ) ขนาดโตเต็มที่นั้น มีแรงกดของการงับถึง 60 กิโลกรัม ต่อฟันหนึ่งซี่ เมื่อฟันทั้งปากรวมกันก็คงเป็นแรงงับที่มีน้ำหนักเป็นตันทีเดียว

จากการที่นักดำน้ำได้พบเห็นฉลามทั้งระยะไกล และใกล้ ซึ่งได้พบเห็นความสวยงาม ยิ่งใหญ่ อย่างฉลามวาฬ ลำตัว
ซึ่งยาวเกือบ 10 เมตร ฉลามเสือดาว ( Leopard shark ) หางยาวลายสวยที่ชอบนอนหมอบนิ่งอยู่ตามพื้นทราย
ฉลามทราย ( Nurse shark ) ซึ่งล้วนเป็นฉลามที่ไม่มีอันตราย และแม้แต่ฉลามที่ค่อนข้างจะเอาเรื่องอยู่เหมือน กันอย่างเจ้าฉลามหูดำ (Black-tip reef shark) ฉลามหูขาว (Whitetip shark) ฉลามครีบเงิน (Silvertip shark ) ผู้สง่างาม และเจ้าฉลามเทา ( Gray reef shark ) จอมหงุดหงิดที่ค่อนข้างจะก้าวร้าว ซึ่งแต่ละครั้งที่ พบเจอเจ้าฉลามเหล่านี้ แน่นอนว่าผู้ที่พบเห็นต้องรู้สึกหวาดกลัวเป็นธรรมดา แต่เบื้องหลังที่แฝงไปด้วยความน่ากลัว เหล่านั้นก็เป็นอีกสีสันหนึ่งแห่งท้องทะเลไทย ที่ไม่พบเห็นบ่อยมากนักในโลกของฉลาม มหันตภัยร้ายแห่งท้องทะเลไทย