......ความรัก.......
บางครั้ง ความรัก ก็เข้ามาหาเรา เพื่อให้เราเรียนรู้ มิใช่ ให้เราครอบครอง...
ไม่ผิด หากจะ รัก คนมีเจ้าของ
แต่จะ ผิด...หากเข้าไปทำหน้าที่ซ้ำซ้อนคนอีกคน...
หน้าที่ของ ความรัก คือการ เดินไปมอบ ความรัก
และยืนเฉยๆเพื่อรับมัน.....ไม่ใช่ การดิ้นรนเพื่อให้ได้มา...

ในห้วง รัก การ ถูกรัก มันสุขใจ การ มอบ ความรัก มันอิ่มเอม
และเมื่อได้รับการปฏิเสธ มันทรมาน.
ความรัก จะเกิดขึ้น เมื่อเกิดการถ่ายเทพลังอันอ่อนโยนของ
คนสองคน...
ความรัก มิใช่ การเข้าไป เป็น ชีวิตเขา
แต่คือการเข้าไป.....อยู่ข้างๆชีวิตเขา...
คนบางคนเหมาะที่เกิดมาเพื่อให้เรา รัก
แต่ ไม่เหมาะที่จะร่วมชีวิตด้วย...
ความรัก ระยะแรก ทำให้ร่างกายหลั่งสารกระตือรือร้น
ทำให้มนุษย์ทำทุกอย่างให้ได้มาซึ่ง ความรัก...
แฟน ก็คือ เพื่อนคู่คิด ที่ก้าวไปด้วยกันในวันข้างหน้า...
ในวันที่ ความรัก คงที่ สารกระชุ่มกระช่วยงดทำงาน
สิ่งเดียวที่จะทำให้อยู่ด้วยกันได้ตลอดไป คือ ความเข้าใจล้วนๆ...
ความห่างไกล มันทรมาน เวลาเจอกันจึงหอมหวาน
และเป็นความทรงจำที่เก็บไปนั่งเพ้อฝันได้ในวันจาก...
บุคคลไม่พึงประสงค์สำหรับทุกคู่รัก
มักจะเดินทางมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย...
ผู้ชายแสดง ความรัก ด้วยการกระทำ
ขณะที่ผู้หญิงอยากรู้ว่า รักจากคำพูด...