จุรีย์ ลึกขะไชย. " การเล่นสิละ ". วารสารเสนาสนเทศ. 25 ( เมษายน 2529 ) : 46
อธิบายความหมายของคำว่า สิละ เป็นคำที่มาจากภาษามาลายู เป็นการต่อสู้ป้องกันตัวที่พัฒนาจนกลายเป็นศิลปาการรำ ผู้แสดงจะต้องรำไหว้ครูกันคนละที่ก่อนที่จะต่อสู้กันประมาณ 10 นาที โดยใช้เครื่องดนตรีจำพวกฆ้อง กลองแขก และปีชวา ประกอบการแสดง ผู้เล่นแต่งตัวแบบมาลายู นุ่งกางเกงยาว สวมเสื้อแขนสั้นหรือยาว นุ่งผ้าทับบนเสื้อปิดลงไปเหนือเข่าเล็กน้อย ใช้ผ้าโพกศรีษะ ส่วนสถานที่เล่นนิยมใช้ พื้นดิน โดยให้คนนั่งล้อมวงดูโดยรอบ การเล่นสิละนี้สันนิษฐานกันว่า เป็นศิลปดั้งเดิมองชาวเมนังกาเบาในสุมาตรา และได้แผ่ขยายมายังมาลายูจนถึงภาคใต้ของไทย จนเป็นที่นิยมจนถึงทุกวันนี้
|