ว่าวจุฬาเป็นว่าวรูปดาวหัวแฉก สันนิฐานว่าได้อิทธิพลมาจากว่าวรูปดาวของอินเดีย แต่เดิมเรียกว่า ว่าวกุลา ว่าวจุฬาเป็นที่มีรูปร่างขนาดใหญ่ ไม้ทำโครงทำจากไม้ไผ่ซีกหนา 5 อัน คือ ไม้อก 1 อัน ไม้ปีก 2 อัน ไม้ขากบ 2 อัน ไม้ทั้ง 5 อันต้องเหลาให้เรียว ว่าวจุฬาได้ชื่อว่าเป็นว่าที่ทำยาก ต้องใช้ความชำนาญและความประณีตในการทำมาก ถ้าทำโครงว่าวไม่ได้ส่วนจะบังคับไปในทิศทางที่ต้องการได้ยาก เครื่องประกอบว่าวจุฬาอีกอย่างหนึ่ง คือ ป่าน ป่านที่เหมาะกับว่าวจุฬาคือป่านสี่เกลียวซึ่งมีความเหนียวคงทน ว่าวการแข่งขันเพื่อการพนันในสนาม แต่ละฝ่ายต้องเตรียมอาวุธไว้ต่อสู้กัน ว่าวปักเป้ามีเหนียงเป็นอาวุธ ว่าวจุฬามีลูกดิ่งและจำปาเป็นอาวุธ การทำเหนียงและลูกดิ่งจะต้องศึกษาเป็นกรณีพิเศษ
แหล่งที่มา: วรรณรัตน์ อินทร์อ่ำ. ศิลปะพื้นบ้าน. พิมพ์ครั้งแรก. กรุงเทพฯ : แสงศิลป์การพิมพ์, 2535.
|