ศิลปะสัจนิยม
นับตั้งแต่คริสต์ศาสนารุ่งเรืองขึ้นมา ศิลปกรรมส่วนใหญ่ในยุโรป ก็ทำหน้าที่บันทึกเรื่องราวและสะท้อนความศรัทธาที่มีต่อคริสต์ศาสนาตลอดมา ความงดงามอลังการและความใหญ่โต ก็มักจะขึ้นอยู่กับความศรัทธาและสภาพเศรษฐกิจในแต่ละยุคสมัยหรือแต่ละประเทศเป็นประการสำคัญ ถึงแม้ว่าศิลปะคลาสสิกใหม่ ตอนปลายคริสต์ศตวรรษที่18จนถึงต้นคริสต์ศตวรรษที่19และศิลปะจิตนิยม ช่วงครึ่งแรกของคริสต์สตวรรษที่19ในยุโรป จะได้ชื่อว่าเป็นศิลปะสมัยใหม่ที่หลีกหนีออกไปจากเรื่องราวที่เกี่ยวกับคริสต์ศาสนา แต่ลัทธิคลาสสิกใหม่ ก็นำเรื่องราวจากกรีกโบราณและโรมันในอดีตมาแสดงออก ศิลปะจิตนิยม นำเรื่องราวจากนอกประเทศรวมทั้งเรื่องราวที่แสดงจินตนาการและอุดมณ์การทางการเมืองมาแสดงมากกว่าเรื่องราวที่ใกล้ตัวหรือแสดงชีวิตความเป็นอยู่ในขณะนั้น
ศิลปะส้จนิยม ได้รับการพัฒนาขึ้นมาในยุโรป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศฝรั่งเศส ประมาณกลางคริสต์ศตวรรษที่19ถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่19ถ้าจะสืบย้อนความคิดของศิลปะสัจนิยมจะพบหลักฐานว่าในปีค.ศ.1833นักวิจารณ์ศิลปะชื่อ พลองช์ ได้กล่าวถึง ศิลปะสัจนิยมว่าเป็นศิลปะที่ไม่ใช่ผลงานของจินตนาการแต่เกิดจากธรรมชาติและความจริง