วันนี้ตอนเย็น ดูทีวีอยู่ดีๆก็รู้สึกอยากร้องไห้... ประมาณเพลงของตอง ยังไงหยั่งงั้นเลย ไม่มีสาเหตุ หรือเหตุผล เป็นบ้าอะไรก็ไม่รู้ ดูข่าวเฉยๆ
ก็น้ำตาซึมๆ จะบ้าตาย... สงสัยต้องหัดปลูกผักสวนครัวบ้างซะแล้วล่ะมั๊ง...

ไอ้อาการเครียดหรือซึมเศร้าเนี่ย เคยอ่านหนังสือเจอ เขาบอกว่าบางทีอาจจะไม่ได้เกิดจากอารมณ์ของคนคนนั้นอย่างเดียวก็ได้ บางทีสาเหตุหนึ่ง
ที่เป็นกันมาก แต่ไม่ค่อยมีคนรู้ นั่นก็คือ "คุณกำลังขาดวิตามิน B" แปลกมั๊ยล่ะ... ตอนที่ผมไปอ่านหนังสือเจอตอนแรกผมก็รู้สึกประหลาดใจ
เหมือนกันแหละ... แต่เขาบอกว่า เวลาที่คุณขาดวิตามิน B เนี่ย โดยเฉพาะวิตามิน B1, B6, B12 มันจะทำให้สารบางอย่างภายในสมองของคุณ
เกิดผิดปกติได้ ซึ่งอาจจะทำให้คุณเกิดอาการเครียด หรือซึมเศร้าอย่างไม่มีเหตุผลได้... โดยเฉพาะเวลาที่เราเครียดเช่นเครียดจากการอ่านหนังสือ
เพื่อเตรียมสอบ หรือว่าเครียดเพราะคิดมากในปัญหาบางอย่างเนี่ย ร่างกายจะมีอัตราการสูญเสียวิตามิน B สูงกว่าปกติมาก ทำให้เกิดอาการ
ขาดวิตามิน B ได้ ซึ่งอาจจะก่อให้เกิดอาการ ปากแห้ง จนถึงเป็นปากนกกระจอก, มือเท้าอ่อนแรง เป็นเหน็บชาง่าย, หงุดหงิดง่าย อ่อนเพลีย
รวมถึงอาการเครียดอย่างไร้สาเหตุที่กล่าวไว้ข้างต้นด้วย.... ดังนั้น หากคุณรู้สึกว่า คุณกำลังรู้สึกเครียดล่ะก็ สำรวจปัญหาดูให้ดีก่อน บางทีคุณ
อาจจะกำลังเครียดมากจนเกินความจำเป็นก็ได้ ลองกินวิตามิน B รวมซะ เน้น B1, B6, B12 มากหน่อย ผมเคยลองมาแล้ว... ดีขึ้นจริงๆนะ.....

ตอนแรกเคยคิดไว้ว่าต่อไปนี้จะไม่พูดถึงอาจารย์คณิตแล้วนะ แต่ว่าก็อดที่จะไม่พูดถึงอีกไม่ได้จริงๆ เพราะพี่แกดันสั่งการบ้านแบบ
ซุปเปอร์มินิฮาร์ฟมาราธอน สั่งรวดเดียว 13 ข้อ ถ้านับไม่ผิด และแต่ละข้อก็ทำกันไม่ใช่แป๊บเดียวเสร็จซะด้วย... วันนี้ก็นั่งปวดหัวกับโจทย์ที่ให้
เขียนโปรแกรมเก็บและค้นหารายการหนังสือในห้องสมุด... เหอะๆ ทำครึ่งวันยังไม่เสร็จเลย... โสงงงงสายยยยยหัวเทียนบอด... ไม่เสร็จแหง...
เดี๋ยวก็จะสอบปลายภาคกันวันที่ 17 หรือ 18 นี่อยู่แล้ว ไม่รู้จะเอาอะไรไปสอบดี... คาดว่า Mid-Term ที่ผ่านไปก็ไม่ค่อยจะสวยหรูซักเท่าไหร่...
แต่ก็ช่างมันเหอะ เพราะไอ้ที่อยากพูดจริงๆ ก็คือสำนวนสุดเซ็กส์ที่อาจารย์แกเขียนไว้ในหนังสือเรียนน่ะสิ.....

มันปรากฏในหนังสือ "ภาษา C" เล่มที่ 2 บทที่ 17 หน้าที่ 646 หัวข้อ 17.6.4 เรื่อง สร้างสรรเสียงดนตรี...
ในหนังสือกล่าวไว้ว่า "เสียงดนตรีคือ เสียงจากฟากฟ้าปานสวรรค์ประทานมา สามารถกล่อมเกลาประโลมใจที่เหงาเศร้า
ให้รื่นรมณ์ดื่มด่ำในห้วงจินตนการให้สมเฝ้าฝันในสิ่งที่ไม่ได้มา ดุจอยู่ในทิพย์วิมานชั้นฟ้า"

นี่แค่เปิดตัวนะ... แรงแบบฉุดไม่อยู่... ถ้าอยู่ RS คงต้องบอกว่า ทะลุล้านตลับ... ยิ่งผสมกับหน้าตามั่นใจสุดเดชของอาจารย์ อาจทำให้คุณ
หายใจไม่ออกไปชั่วขณะได้....

อ้อ... ลืมไป วันนี้เศร้านี่หว่า....

แม่เจ้าเหมือนแก้วตา ด่วนลาพ่อลาเจ้าไป ลูกน้อยจงอย่าได้หวั่นเกรง...
เพลงที่แม่เคยกล่อม บัดนี้พ่อจะร้องเอง... ใครจะมาข่มเหง ไม่มีวัน....
หลับเถิดหนา แก้วตา ดวงใจ... หลับให้สบายไม่นานคงพบกัน...
จากไกล ใช่ชั่วนิรันดร์... สักวัน พ่อจะตามไป... คุ้มครอง...